2010 წელს დიდი ლილოს მიმდებარე ტერიტორიაზე, ადგილობრივი მოსახლეობის კუთვნილებაში არსებულ მიწის ნაკვეთებზე გაშენდა საყოაცხოვრებო ნარჩენების პოლიგონი, დასახლებული პუნქტიდან 3–4 კილომეტრის მოშორებით, რაც შეესაბამება კანონით დადეგნილ ნორმებს.
პოლიგონის ამ ტერიტორიაზე გადმოტანას, გლდანის ტერიტორიიდან, თავიდანვე აპროტესტებდა ადგილობრივი მოსახლეობა და ბრძანების გაუქმებას მშვიდობიანი საპროტესტო აქციებით მოითხოვდა. თუმცა მერიამ მიღებული გადაწყვეტილება არ შეცვალა.
მშენებლობის დაწყება იმ პირობით მოხდა, რომ ადგილობრივებს უსიამოვნო სუნი არ შეაწუხებდათ, მათ ექნებოდათ გაზი, რომელიც ნარჩენების გადამუშავებით გამოიყოფოდა და არ გადაიხდიდნენ დასუფთავების გადასახადს. რამდენიმე თვის შემდეგ, როცა საყოფაცხოვრებო ნარჩენების პოლიგონმა დაიწყო ფუნქციონირება, მოსახლეობა გაწბილებული დარჩა, რადგან არცერთი ზემოთ აღნიშნული პირობა არ შესრულდა. დილით და
საღამოს, განსაკუთრებით წვიმიანი ამინდის დროს, პოლიგონიდან დასახლების მიმართულებით ვრცელდება უსიამოვნო სუნი, რაც მომწამვლელად მოქმედებს ადგილობრივ მოსახლეობაზე და ინტოქსიკაციას იწვევს. ყველაზე დიდი საფრთხე კი ემუქრებათ
ბავშვებს.
მშენებლობის დაწყება იმ პირობით მოხდა, რომ ადგილობრივებს უსიამოვნო სუნი არ შეაწუხებდათ, მათ ექნებოდათ გაზი, რომელიც ნარჩენების გადამუშავებით გამოიყოფოდა და არ გადაიხდიდნენ დასუფთავების გადასახადს. რამდენიმე თვის შემდეგ, როცა საყოფაცხოვრებო ნარჩენების პოლიგონმა დაიწყო ფუნქციონირება, მოსახლეობა გაწბილებული დარჩა, რადგან არცერთი ზემოთ აღნიშნული პირობა არ შესრულდა. დილით და
საღამოს, განსაკუთრებით წვიმიანი ამინდის დროს, პოლიგონიდან დასახლების მიმართულებით ვრცელდება უსიამოვნო სუნი, რაც მომწამვლელად მოქმედებს ადგილობრივ მოსახლეობაზე და ინტოქსიკაციას იწვევს. ყველაზე დიდი საფრთხე კი ემუქრებათ
ბავშვებს.
პოლიგონიდან სულ რაღაც 11 მეტრის რადიუსზე მიედინება ხელოვნურად გაჭრილი
არხი, რომელიც ჯერ წყლით ამარაგებს ორხევის მოსახლეობას, შემდეგ კი ჩაედინება
თბილისის ზღვაში. ქარის მიერ პოლიგონიდან წამოღებული ნარჩენები პირდაპირ არხში
ხვდებაამას გარდა პოლიგონიდან გამოსული თხევადი სახის ნივთიერებები არხში
ჩადის და აბინძურებს მას. ყოველივე ამის შემდეგ ამ არხის წყალი სასმელად გამოუსადეგარია,მაგრამ სამწუხაროდ არხის წყალი თბილისის ზღვაში ჩაედინება და სხვადასხვა დანიშნულებისათვის გამოიყენება.
არხი, რომელიც ჯერ წყლით ამარაგებს ორხევის მოსახლეობას, შემდეგ კი ჩაედინება
თბილისის ზღვაში. ქარის მიერ პოლიგონიდან წამოღებული ნარჩენები პირდაპირ არხში
ხვდებაამას გარდა პოლიგონიდან გამოსული თხევადი სახის ნივთიერებები არხში
ჩადის და აბინძურებს მას. ყოველივე ამის შემდეგ ამ არხის წყალი სასმელად გამოუსადეგარია,მაგრამ სამწუხაროდ არხის წყალი თბილისის ზღვაში ჩაედინება და სხვადასხვა დანიშნულებისათვის გამოიყენება.
პოლიგონიდან რამდენიმე კილომეტრში არის თბილისის აეროპორტი, რომელიც სრული დატვირთვით მუშაობს. ნაგავსაყრელის გამო, ამ ტერიტორიაზე გაიზარდა ფრინველების რაოდენობა, რაც სართხეს უქმნის ბოინგებს აფრენის და დაჯდომის დროს. ეს საფრთხე რეალურია და ეს საკითხი წინ წამოიწია მას შემდეგ, რაც ადგილობრივმა მოსახლეობამ უსიამოვნო სუნის და სხვა რეალური პრობლემების გამო პროტესტი გამოთქვა და გადაკეტა ნაგავსაყრელისკენ მიმავალი გზა. საპროტესტო აქცია რამდენჯერმე გაიმართა. დაიწყო მოლაპარაკებები პოლიგონის გადატანის თაობაზე, რაც აქციის მონაწილეების ერთ-ერთი მთავარი მოთხოვნა იყო, თუმცა დღემდე საყოფაცხოვრებო ნარჩენების პოლიგონი ისევ ფუნქციონირებს. ეს ადგილობრივებისთვის დიდ პრობლემას წაროადგენს. ეს პრობლემა ეხება არამარტო დიდი ლილოს ტერიტორიას არამედ ნაგავსაყრელთან ახლოს მდებარე სხვა დასახლებებსაც.
